35'ten sonra fark edilenler
Hayatımın çok büyük bölümünde en temel motivasyonum güçlü olmaktı; buraya çok uzak olduğumu düşünüp hayıflandığım için bu konuda çok hırslanmıştım. Güçlülük kavramını da, ortamda ağırlığını koyabilmek, otoriter olmak, kimseye ihtiyaç duymadan her şeyi kendi halledebilmek, gerektiği yerde had bildirip, kendini savunabilmek gibi, daha çok “savaş kazanmak” üzerine bir tavır olarak tanımlardım. kendime dönüp baktığımda da bunları layıkıyla yap(a)madığımı düşünüp hep bir hedef olarak erişmek istediğim noktayı buraya sabitlemiştim. olamadıkça da hep güçsüz bir kadın olarak kendimi etiketledim Yaş aldıkça, 35'ten sonra, hatta kendimi suçlamayı bıraktığımda güçlülüğün tanımını güncelledim. şöyle: Olanı, geçeni, gideni, geleni olduğu gibi kabul etmek, vazgeçebilmek, otoriter duruştan ziyade şefkatin erdemliğini fark edebilmek, insanları etkilemek uğruna türlü oyunlar yerine, nezaketin ve anlayışın kıymetini anlayacak insanlarla bir arada olmak için enerji harcamak, kendini çoğunlukla haklı