15 yaşındaki kendime öğüt

-
Bu andaki aklınızla, 15 yaşındaki halinize ne öğüt verirdiniz? 
Ben düşünmüştüm bunu zamanında. Bu öğütler hikayeyi değiştirir miydi, her sey bambaşka mı olurdu? Belki her şey olması gerektiği gibi oldu aslında, belki yan yollardan gitsen de vardığın ana yol aynıydı. Bunu bilmiyorum ancak şunları biliyorum 15 yaşındaki Melisciğim:

Başkalarını mutlu etmek adına kendini hiç paralama; gün gelecek ki eşsiz sandıklarının aslında değersiz olduklarını anlayacaksın. Kendini paralama hızınla insanların seni harcama hızı doğru orantılıdır.
 
Sende olanların yarısına sahip insanların senden misli misli cesur ve özgüvenli olduğunu göreceksin; bu aldatmacaya kanarsan hayatın boyunca üzerine yapışmış olan güvensizlik yüzünden ızdırap çekip bunalımlara sürükleneceksin. Olduğundan fazlasını değil, olduğunu olduğun gibi göster yeter.

Hayallerinin peşinden koşmanı takdir ediyorum ama nereye doğru koştuğuna önceden bakmayı ihmal edersen ayağın takılıp düşeceksin. Düşmekten korkma, her seferinde daha kontrollü düşmeyi öğrendin. Ne yazık ki düşmeyeceksin diyemiyorum. Düştüğün yerlerini silkeleyip kalkacaksın. 

Biraz daha çok gülmeyi öğren; bunun yüzüne yerleşecek olan o hüzünlü ifadeye göre hayatında daha çok kapıyı açtığını göreceksin.

"Kaygı yarındır" der Soren Kierkegaard. Kaygılarından çok ana odaklan. Tek bir gerçek var o da an; geçmişin pişmanlığı, geleceğin kaygısı seni andan uzaklaştıran tuzaklar. 

Daha çok hata yap, korkma. İlerde bu hatalarına sarılıp onları okşayacaksın hatta seveceksin. 

Ve kendinle gurur duy. Kötülüğü, kibri, ukalalığı, bilmediğin için değil, "iyi" insan olmayı her koşulda seçtiğin için...

Yorumlar

  1. Unknown13 Şubat 2022 22:40

    Güzel şeyler hep mi çabuk biter zaman mı hızlı. Çok güzel

    YanıtlaSil
  2. meldamon14 Şubat 2022 00:20

    Zamanı Nasil algıladığımız ile ilgili. Tadı damağımızda kalıyor. Çok teşekkür ederim:)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Anksiyete ateşkes planı

-
"Tam evde oturup film izleme havası, battaniyeyi alacaksın üstüne oh" deriz ya bazı havalar için; anksiyetenin de geliyorum dediği bazı havalar var diye düşünüyorum. Onu böyle gelmeden tanırsın, sevimsiz bir huzursuzluk, tatsız bir sıkıntı, ileri geri bir sinirlilik hali. Karlı havaya montsuz yakalanmış gibi anksiyeteye de hazırlıklık yakalanırsan ya üşürsün ya sersemlersin. Bu yüzden olası bir hava değişikliğine karşı cebinde ekipmanları hazır etmen gerekir. Daha önce de bazı yöntemler yazmıştım; az kalınca geliştiriyorum kendimi :). Kendime de hatırlatmak ve sizinle paylaşmak istediğim alet çantana yeni bir şeyler ekliyorum. Demek ki her tornavida her çiviyi sökmüyormuş. Uzaklaşmak Sosyal medya detoksu hepimizin kolayca yapabileceği bir şey değil bunu biliyoruz. Tüm şekeri kahveyi çayı bir anda kes demek gibi bir şeyin, ters psikoloji ile bizi daha çok yemeye teşvik etmesi gibi, bu detoks da sosyal medyaya iyice yapışıp kalmamıza neden oluyor. Aslında çok da zor değil ama d
Devamı

Hayatlar ve anlar

-
Bugün okumayı bitirdiğim bir kitabın konusundan etkilenerek bir şeyler yazmak istedim. Aynı anda, hep hayalini kurduğumuz farklı versiyonlarımızın bulunduğu farklı hayatlar yaşansaydı, sonsuz mutlu olur muyduk?  Mesela, özendiğimiz bir ünlünün, çok varlıklı bir iş insanının, çok mutlu evliliği olan bir kadının/erkeğin, çok başarılı bir sanatçının hayatını kendi yolumuzda deneyimleseydik hayaliniz kuracağımız yine başka şeyler mi üretirdik yoksa mevcut hayatımızdan memnuniyet mi duyardık? İnsan hep sahip olmadığı şeylerin arzusunu duyuyor, sahip olduktan sonra arzu yerini farklı duygulara bırakıyor deneyimlere göre; alışkanlık, minnet, sıkılganlık, huzur, arayış... Hep o bilinmezlik caziptir ya, sanki resmin eksik parçası o bilinmezlikle tamamlanacakmış gibidir, biz de onu mükemmelleştirir ve büyütürüz. Oysaki Termodinamiğin 2. kanunu (yani sıra olarak 3 ama sıfırdan başladığı için 2 deniyor, neyse) olan entropiyi de düşünürsek, mükemmelliğin olmadığı gibi, düzensizliğin artmaya meyilli
Devamı

Yüzleşme

-
Yine bir yerde duyduğum ve çok beğendiğim birkaç cümle ile başlamak istiyorum bu yazıya; aylar, hatta mevsimler sonra, tekrar merhaba. "Kendinden emin olmaya alışkın değilsen özgüven kibir gibi gelir. Eğer pasif olmaya alışkınsan hakkını savunmak saldırı gibi gelir. Ve eğer ihtiyaçlarının karşılanmasına alışkın değilsen kendini önceliklendirmek bencillik gibi gelir." Bu alışkın olmama durumu yani olmaktan kaçtıklarımız hayatımızın teması değil mi? Tıpkı kibir gördüğümüzde zehirlenip özgüvenimizi tamamen rafa kaldırmamız gibi. Mesela sadece kendi istekleri ve ihtiyaçları doğrultusunda yaşam kuranları bencil bulurken, kendimizi başkaları uğruna feda etmez miyiz? Bunları yaparken de hep bir bahanemiz ve çıkış noktamız vardır; "ben öyle bir insan olmayacağım".  "Öyle" olmadığımız her şeyi tüm benliğimizle reddederken kabul ettiklerimiz bizi nereye götürdü? Hadi yine çoğul değil de kendi adıma konuşayım. Sesine kulağımı tıkadığım her ihtiyacım, ruhumun yardım a
Devamı