Kimin zamanı?

-
Hayatımızı yönlendiren her şey algıdan ibaret. Çok klasik bir örnek vardır ya; aynı olayı veya aynı maruziyeti iki farklı insan deneyimlediğinde bambaşka tepkiler, bambaşka duygular ortaya çıkıyor. Herkesin yorumu, algılayışı, aksiyonu tamamlanmamış meselesine göre şekilleniyor. Zaman da herkese farklı temas eden bir boyut.
Ben daha çok zamanın durağanlığından muzdaribim. Daha farklı ifade etmek gerekirse, zaman akarken tek bir noktada sabit kalma hissini yaşıyorum. Bir otoyolda duruyorum örneğin (bu metaforlarla çok karşılaşacaksınız, kendimi en iyi böyle ifade ediyorum çünkü) yanımdan otobüsler, kamyonlar, bisikletler, şahsi araçlar yani binlerce araç, binlerce insan geçiyor. Sadece durup izliyorum bu akışı, hatta bazen takip bile edemiyorum. Böyle bir his.

Bunu derinden nasıl fark ettim biliyor musunuz?

Arkadaşlarımın çocuklarının, arkadaşlarımı tanıdığım yaşa geldiklerinde,
Bir süre görüşmediğim arkadaşlarımı sosyal medyadan  "dur bakayım ne yapıyormuş?" diye izlerken görüşmediğimiz o arada evlenip, çocuk yapıp, üzerine bir de boşandıklarında, 
Yine benzer bir konu üzerinden gidiyorum; eşlerini de tanıdığım arkadaşlarımın boşanıp üzerine 2 veya 3. sevgili evrelerine geçtiklerinde, 
Yeni mezun olanların (neye göre kime göre yeni tabii) kariyerlerindeki hızlı yükselişlerinde.

Bütün bunlar benim için odamdan mutfağa kadar gitme süresinde oldu. İddiasina varım, daha geçen gün görüştüm hepsiyle.

İşte o "geçen gün" akan zamandaki kişisel durağanlığım. Benden başka her şey hızla değişiyor, oysaki ben aynı olduğumu zannediyorum. Ya da benim tembel hayvan gibi kolumu kaldırmam için gerekli olan şurada hayatlar çok hızlı değişebiliyor. 

Sahi, belki başka biri için ben de hızlı akan zamana ayak uyduran biriyimdir, neden olmasın? Pek sanmıyorum ama kim bilir.

Belki de böyle hissederken yalnız değilimdir, ne dersiniz...

Yorumlar

  1. Beliz Bilaloğlu6 Şubat 2022 01:34

    Ahhh az önce yazdığım yorum yayımlanamadan gitti google hesabı açmaya çalışırken :) bir daha yazayım toparlamaya çalışıp.
    Böyle düşünürken hiç yalnız değilsin hem de. Aslında biz de akıyoruz zamanla birlikte ama farkına varmıyoruz sanırım, hep somut elle tutulur birşeyler arıyoruz. Bir de tam şunu geçiriyordum aklımdan ki sen de yazının sonunda ifade etmişsin bunu :) “belki başkaları da kendi hayatlarına bakıp durağan hissediyor ama senin zamanla aktığını düşünüyordur.”

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. meldamon6 Şubat 2022 01:42

      Canım Belizcim, biz biraz benziyoruz birçok konuda olduğu gibi bu konuda da:) Evet, herkesin zamanı farklıdır ve belki biz de başkaları için hızlı akıyoruzdur. Önemli olan keyif almak değil mi? :)

      Sil
  2. Mel S.6 Şubat 2022 02:29

    Ben zamana sığamayan aynı anda her yerde olmaya çalışıp yürümeyen koşan biriydim, ortaokulda gittiğim ergen terapisti bana bu kadar hızlı yaşarsam yirmili yaşlara yaşayacak şey bırakmayacağımı söylemişti, öyle de oldu. Ama insanların çocukları ve kariyerleri benim de yanımdan geçip gitti, düşünüyorum şu an alternatif bir galakside ikinci çocuğu kreşe götüren bir Melis var mıdır, hiç sanmıyorum. Diyeceğim o ki yollarımız farklı sonuçlarımız aynı mı olmuş anlamadım, bazen nasıl yanlış kararlar beni bu sona getirdi diyorum, bazen de iyi ki böyleyim bundan iyisi olabilse zaten öyle olurdu diyorum. Zaman algısı herkes için bi garip olmasa teomanın şarkıları o kadar tutmazdı bi kere ☺️ zaman konusunda bana gelen his, her şey aslında oldu bitti, yani doğduk yaşadık öldük, yapacak kararları değiştirecek bir şey yok, şimdi sırayla izliyoruz. Hür irade ve kaderle ilgili fikrim bu. Böyle bakınca ölümle daha barışık olmamı beklersin ama öyle de olmuyo. Öyle işte.... Gene yaz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. meldamon6 Şubat 2022 05:03

      Ah Melisim. Biz birbirimizin gençlik hatta çocukluğuna şahit olduk yıllarca. Biliyorum ki Melis de Damon da şu an kendilerinin en iyi versiyonu. Seni seviyorum, her halinle. Her şey olması gerektiği gibi oldu ve bitti. Ancak Kreşe çocuk götüren versiyonun varsa onla tanışmasak da olur :)

      Sil
  3. Unknown6 Şubat 2022 04:51

    Yerine koyamadağımız tek şeyin saatteki kum tanesinin bize karşı acımasızlığını dile getirmek. Akıyor geçiyor gidiyor ama geri gelmiyor. Diyor ya şimdi uyansam sobanın üstündeki çayın fokurdamasına baksam ki annem yaptığı börek kokusuna dışarda yağan kar dönmüşüm çocukluğuma odadaki sedirin üstünde meğer ne mutluymuşuz

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. meldamon6 Şubat 2022 05:07

      Bazi anıların güzel olmasının sebebi belirli bir zamanda olması ve bitmesi belki de. O yüzden daha kiymetli oluyor:) insanoğlu sürekli içinde bulunduğu imkanların farkında değil çoğu zaman. Zaman işte, elle tutulmaz gözle görülmez:)

      Sil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Anksiyete ateşkes planı

-
"Tam evde oturup film izleme havası, battaniyeyi alacaksın üstüne oh" deriz ya bazı havalar için; anksiyetenin de geliyorum dediği bazı havalar var diye düşünüyorum. Onu böyle gelmeden tanırsın, sevimsiz bir huzursuzluk, tatsız bir sıkıntı, ileri geri bir sinirlilik hali. Karlı havaya montsuz yakalanmış gibi anksiyeteye de hazırlıklık yakalanırsan ya üşürsün ya sersemlersin. Bu yüzden olası bir hava değişikliğine karşı cebinde ekipmanları hazır etmen gerekir. Daha önce de bazı yöntemler yazmıştım; az kalınca geliştiriyorum kendimi :). Kendime de hatırlatmak ve sizinle paylaşmak istediğim alet çantana yeni bir şeyler ekliyorum. Demek ki her tornavida her çiviyi sökmüyormuş. Uzaklaşmak Sosyal medya detoksu hepimizin kolayca yapabileceği bir şey değil bunu biliyoruz. Tüm şekeri kahveyi çayı bir anda kes demek gibi bir şeyin, ters psikoloji ile bizi daha çok yemeye teşvik etmesi gibi, bu detoks da sosyal medyaya iyice yapışıp kalmamıza neden oluyor. Aslında çok da zor değil ama d
Devamı

Hayatlar ve anlar

-
Bugün okumayı bitirdiğim bir kitabın konusundan etkilenerek bir şeyler yazmak istedim. Aynı anda, hep hayalini kurduğumuz farklı versiyonlarımızın bulunduğu farklı hayatlar yaşansaydı, sonsuz mutlu olur muyduk?  Mesela, özendiğimiz bir ünlünün, çok varlıklı bir iş insanının, çok mutlu evliliği olan bir kadının/erkeğin, çok başarılı bir sanatçının hayatını kendi yolumuzda deneyimleseydik hayaliniz kuracağımız yine başka şeyler mi üretirdik yoksa mevcut hayatımızdan memnuniyet mi duyardık? İnsan hep sahip olmadığı şeylerin arzusunu duyuyor, sahip olduktan sonra arzu yerini farklı duygulara bırakıyor deneyimlere göre; alışkanlık, minnet, sıkılganlık, huzur, arayış... Hep o bilinmezlik caziptir ya, sanki resmin eksik parçası o bilinmezlikle tamamlanacakmış gibidir, biz de onu mükemmelleştirir ve büyütürüz. Oysaki Termodinamiğin 2. kanunu (yani sıra olarak 3 ama sıfırdan başladığı için 2 deniyor, neyse) olan entropiyi de düşünürsek, mükemmelliğin olmadığı gibi, düzensizliğin artmaya meyilli
Devamı

Yüzleşme

-
Yine bir yerde duyduğum ve çok beğendiğim birkaç cümle ile başlamak istiyorum bu yazıya; aylar, hatta mevsimler sonra, tekrar merhaba. "Kendinden emin olmaya alışkın değilsen özgüven kibir gibi gelir. Eğer pasif olmaya alışkınsan hakkını savunmak saldırı gibi gelir. Ve eğer ihtiyaçlarının karşılanmasına alışkın değilsen kendini önceliklendirmek bencillik gibi gelir." Bu alışkın olmama durumu yani olmaktan kaçtıklarımız hayatımızın teması değil mi? Tıpkı kibir gördüğümüzde zehirlenip özgüvenimizi tamamen rafa kaldırmamız gibi. Mesela sadece kendi istekleri ve ihtiyaçları doğrultusunda yaşam kuranları bencil bulurken, kendimizi başkaları uğruna feda etmez miyiz? Bunları yaparken de hep bir bahanemiz ve çıkış noktamız vardır; "ben öyle bir insan olmayacağım".  "Öyle" olmadığımız her şeyi tüm benliğimizle reddederken kabul ettiklerimiz bizi nereye götürdü? Hadi yine çoğul değil de kendi adıma konuşayım. Sesine kulağımı tıkadığım her ihtiyacım, ruhumun yardım a
Devamı